معرفی انواع نژاد قوغاز سفید و خاکستری | ویژگی های ظاهری، میزان تخمگذاری
انواع نژاد قوغاز
قوغازها بیشتر در تالاب ها، دریاچه های بزرگ و مزارع زندگی می کنند. منظور از قوغاز همان غازهای بزرگ می باشد. پرورش این پرنده در کشور عزیزمان ایران بیشتر به خاطر تولید گوشت آن می باشد و به همین خاطر پرورش دهندگان زیادی از این پرنده ها نگهداری می کنند.
برای پرورش قوغاز های می توانید تخم های نطفه دار خریده و با گذاشتن آنها در ماشین جوجه کشی، اقدام به جوجه کشی از این پرنده ها نمایید.
قوغازها چون سنگین هستند و وزن زیادی دارند از لحاظ تولید گوشت می توانند بسیار مقرون به صرفه بوده و سود دهی مناسبی داشته باشند. در این مقاله از سایت چیکن هچ به بررسی نژاد های مختلف قوغازها و آشنایی با آنها پرداخته ایم.
معرفی قوغاز
این پرنده برای اولین بار در سال 1874 سال شناسایی و ثبت گردیده است. این پرنده ها یکی از سنگین وزن ترین غازها می باشند. بیشتر قوغازها سفید و خاکستری (قهوه ای) می باشند.
توجه داشته باشید که در ایران به غازهایی که سنگین وزن هستند قوغاز گفته می شود. جالب است بدانید که تخم های نطفه دار قوغاز درصد باروری بیشتری نسبت به غازها دارند و تولید گوشتشان نیز 1/5 برابر غازهای دیگر می باشد.
طول بدن این پرنده ها 81 تا 94 سانتی متر می باشد. میانگین وزن قوغازهای بالغ از 5 کیلوگرم تا 9 کیلوگرم متغیر است. اما برخی از نژادهای قوغاز سبکتر و حتی سنگین تر از مقادیر گفته شده می باشند.
این پرنده ها اگر شرایط مساعد زندگی شان فراهم شود می توانند تا 20 سال عمر نمایند. طول بال این پرنده های سنگین وزن و زیبا نیز 160 سانتی متر تا 185 سانتی متر می باشد. گوشت این پرنده ها بسیار لذیذ و خوش طعم است. برای آشنایی با ویژگی های گوشت غازها می توانید مقاله خواص و مضرات گوشت غاز را بخوانید.
در ادامه به بررسی انواع قوغاز پرداخته ایم.
قوغاز آفریقایی
این نژاد از قوغاز همانند دیگر نژاد آنها وزن سنگینی دارند. همچنین گردن این نژاد از قوغاز ها کلفت می باشد. بدن این پرنده ها نیز سرحال و توانمند است. بر خلاف اسم این پرنده ها این نژاد بومی آفریقا نبوده و در اکثر مناطق کره زمین دیده می شوند و هنوز هیچ منشأ دقیقی برای آن در نظر گرفته نشده است.
در روی پیشانی قوغازهای آفریقایی یک زائده گوشتی وجود دارد که برای رشد آن چندین سال زمان لازم می باشد. اگر به ظاهر این پرنده با دقت نگاه کنید خواهید دید که یک غبغب نرم و هلالی شکل از بالای گردن و قسمت های پایین فک این پرنده ها آویزان است. پاهای قوی و نارنجی رنگ از دیگر ویژگی ظاهری این غازها می باشد.
درباره وزن این نژاد از قوغاز خاکستری باید بگوییم که نرهای این نژاد به طور میانگین 8 و ماده های آنها 10 کیلوگرم وزن دارند.
هر سال هر یک از قوغازهای آفریقایی ماده می توانند 20 تا 40 عدد تخم بگذارند. گوشت این پرنده ها بسیار مقوی و لذیذ می باشد و از ویژگی های آن چربی کم و میزان پروتئین زیاد این گوشت است. بیشتر تولید کنندگان و پرورش دهندگان قوغاز این نژاد از این پرنده ها را به دلیل وزن زیاد آن ها و سود دهی تولید گوشت پرورش می دهند. این نژاد از قوغاز ها جرو قدیمی ترین نژاد های این پرنده هستند و از دهه 1800 در آمریکا پرورش داده می شوند.
نژاد چینی
این پرنده ها از بهترین نژاد ها برای پرورش قوغاز در خانه می باشند که در حالت کلی دو سویه از این نژاد وجود دارد. یکی قوغازهای چینی سفید و دیگری قوغازهای چینی خاکستری.
توجه به این نکته نیز خالی از لطف نیست که نژاد سفید رنگ قوغازهای چینی محبوبیت بیشتری در بین پرورش دهندگان دارد. رنگ نارنجی منقار آن زیبایی بی نظیری به این پرنده ها بخشیده است. همچنین بر روی منقار این قوغاز نیز دکمه یا همان برجستگی وجود دارد.
برجستگی روی منقار این پرنده در نر ها بزرگتر از ماده ها بوده و این خود یکی از راه های تعیین جنسیت قوغازهای چینی بالغ است. رفتار این پرنده های زیبا نیز با آرامی، ملایمت و کنجکاوی همراه می باشد.
در سال ماده قوغاز چینی می تواند 40 تا 100 عدد تخم بگذارد. توجه داشته باشید که این نژاد از قوغاز ها تقریبا دو برابر نژاد های دیگر تخم تولید می کنند.
یکی از راه های تشخیص جنسیت قوغاز های چینی توجه به وزن آن ها می باشد. به طوری که نر این نژاد 5.5 کیلو بوده و ماده این غاز ها 4.5 کیلو می باشند. یعنی وزن نرها یک کیلو بیشتر از ماده ها است.
قوغاز آمریکایی
زیستگاه این پرنده آمریکای شمالی می باشد. همچنین این پرنده ها در برابر سرما مقاوم اند. به همین دلیل این پرنده ها در اکثر نقاط امریکا دیده می شوند.
جالب است بدانید که قوغازهای آمریکایی رفتاری محتاط دارند و از هم مراقبت می کنند. برای مثال اگر سه قوغاز به طور همزمان باهم غذا بخورند، یکی از آنها مراقب اطراف و انواع خطرهای موجود می باشد.
قوغاز اوکراینی
قوغازهای اکراینی در مقایسه با غازهای محلی درشت تر و سنگین تر هستند. این نژاد از قوغازها به نژادهای آفریقایی و چینی بسیار شبیه می باشند اما توجه داشته باشید که قوغازهای اوکراینی گردنی کشیده تر و کلفت تر دارند و وزن بدنشان تقریبا بیشتر از آن دو نژاد است. روی منقار این قوغازها دارای برجستگی بزرگی است که با رشد پرنده بزرگ تر و قابل مشاهده می شود. در مورد این برجستگی جالب است بدانید که در شرایط مختلف رنگ متفاوتی به خود می گیرد.
برای مثال ممکن است رنگ این برجستگی در هنگام عصبانیت، بیماری یا عوامل دیگر تغییر کند. این برجستگی در نرها بزرگتر از ماده ها می باشد.
از تفاوت های دیگر نر و ماده این نژاد می توان به اندازه سر و گردن آنها اشاره کرد. قوغاز اوکراینی نر سری بزرگتر و گردنی کلفت تر نسبت به قوغاز اکراینی ماده دارد. تغذیه قوغاز برای وزن گیری از مهمترین رکن های پرورش این پرنده ها می باشد. این پرنده ها در طبیعت از گیاهان سبز و علفه تغذیه و از خوردن آن ها لذت می برند. همچنین می توانید برای تغذیه آنها از لوبیا، گندم، برنج، ذرت و گیاهان آبزی بکارگیری نمایید.
قوغازهای اوکراینی نسبت به تغییرات دمایی مقاوم می باشند و قادر هستند دمای زیر صفر و بالای 40 درجه را تحمل نمایند. به همین دلیل این پرنده ها را می توان در اکثر نقاط ایران پرورش داد. این پرنده ها همچنین در مقابل بیماری نیز مقاوم اند و نسبت به پرندگان دیگر کمتر تلفات می دهند.
این پرنده ها در دوسالگی به بلوغ می رسند و در سال اول کمتر از 40 عدد تخم می گذارند.
در ابتدای سه سالگی قوغاز اوکراینی نر می تواند ماده ها را بارور کند و ماده این نژاد هم می تواند تخم های نطفه دار تولید کند. تخم گذاری این پرنده ها نیز با افزایش سن افزایش می یابد و ماده بین 60 تا 100 عدد تخم می توانند در سه سالگی بگذارند.
جفت گیری و تولید مثل قوغازها
به طور کلی قوغازها با نژاد های مختلف از یک تا سه سالگی به بلوغ می رسند. این پرندگان زیبا در فصل بهار جفت گیری می نمایند و قوغازهای نر سعی می کنند با رفتار های خاص و رقابت با دیگر قوغاز ها توجه جنس ماده را به خود جلب کنند.
این پرندگان آب دوست هستند و می توانند پرواز کنند. پس در پرورش این پرندگان تعبیه حصار مقاوم به اندازه کافی بلند برای جلوگیری از دور شدن پرندگان از محل زندگی ضروری می باشد.
همچنین توجه به تغذیه این پرنده ها بسیار ضروری می باشد و باید در دانخوری و آبخوری آنها غذا و آب کافی وجود داشته باشد.
جمع بندی
در این مقاله از سایت چیکن هچ به بررسی و معرفی انواع نژادهای قوغاز پرداختیم. به جز نژاد آمریکایی بقیه قوغازها از جمله افریقایی، چینی و اکراینی در رنگ های سفید و خاکستری (ابلغ) در ایران به طور وسیع پرورش داده میشوند.
سلام وقت بخیر کدوم نژاد سرو صدای کم تری داره؟ و کدوم نژاد خوی آرام تری داره؟
سلام وقت بخیر،فرق بین جوجه قوغاز و جوجه غاز از کجا قابل تشخیصه؟
سلام احسان
غار از لحاظ اندازه کوچیک تر از قوغاز ها هستن
جوجه غازها معمولاً به رنگ قهوه ای یا خاکستری ان در حالی که قوغازها می تونن به رنگ سفید، خاکستری، قهوه ای یا سیاه باشن
جوجه غازها اجتماعی تر و پر سر و صداتر از قوغازها هستن
قوغازها گوشه گیرن و دوس دارن تنها باشن
غاز ها صداشون بلنده جیغ میزنن ولی قوغاز ها صداشون بم تره
سلام ببخشید فرق بین قوغاز اوکراینی و لیندا چی هست؟
لیندا سنگین وزن هست و یکی از نژاد های خاص زینتی هست (و بسیار گرون تر هم هست ) تخم بسیار کمی میزاره
لیندا خیلی ارزشمند تر و زیبا تر از اکراینی هست
اطلاعات خوبی دریافت شد سپاس
خواهش میکنم