آشنایی با شترمرغ استرالیایی و بررسی امکان پرورش آن در ایران
شترمرغ جزو بزرگترین پرنده اهلی شده توسط انسان به شمار می رود که دارای نژادهای مختلفی همچون آفریقایی ، آمریکایی، ماسایی ، سومالی ، استرالیایی و … هستند. هر کدام از این نژادها دارای خصوصیات ظاهری و رفتاری مختص به خود هستند که در این نوشته از وب سایت چیکن هچ شما را با خصوصیات ظاهری و ویژگی های شترمرغ استرالیایی آشنا خواهیم کرد و امکان پرورش و نگهداری از این پرنده در ایران را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
آشنایی کلی با شترمرغ استرالیایی
این پرنده که با نام اِمو (Emu) نیز شناخته می شود، بومی استرالیا بوده و به عنوان بزرگترین پرنده غیر قابل پرواز این منطقه شناخته می شود. این پرنده با اینکه قد کوتاه تری نسبت به شترمرغ آفریقایی دارد، اما قد آن حدودا به 2 متر میرسد، بنابراین برای پرورش آنها نیاز به فنس کشی دیوار تا ارتفاع 4 متری خواهید بود.
این پرنده پرهای نرم و خز مانندی دارد و اکثرا نیز به رنگ قهوه ای است، لازم به ذکر است که پرهای اِمو به اندازه شترمرغ آفریقایی زیبا و جذاب نیست. شترمرغ استرالیایی سرعت فوق العاده ای در دویدن دارد که به 50 کیلومتر بر ساعت می رسد، بنابراین وجود فضای بسته برای جلوگیری از فرار پرنده الزامی خواهد بود.
این پرنده گردن و پاهای درازی داشته و برخلاف سایر نژادهای شترمرغ در گردن خود نیز موهایی خز مانند دارد. این پرنده ها حدودا 40 الی 60 کیلوگرم وزن می گیرند و در سنین 15 الی 18 ماهگی نیز برای ذبح به کشتارگاه ها ارسال می شوند.
آب و هوای مناسب برای پرورش و نگهداری شترمرغ استرالیایی
این پرنده مقاومت بسیار بالایی در برابر محیط های جغرافیایی گرم و خشک دارد، بنابراین در مناطق گرم و کویری کشور به خوبی قابل پرورش هستند. اما نکته جالب اینکه محیط های جغرافیایی بسیار سرد را نیز می توانند تحمل کنند، اما برای جلوگیری از سرماخوردگی و تلفات احتمالی در دماهای بسیار پایین نیاز به سرپناه و یک منبع گرمایشی خواهند داشت.
در حالت کلی emu توانایی تحمل محدوده دمایی منفی 5 تا مثبت 45 درجه سانتی گراد دارند. پس با این حساب می توان گفت که اکثر استان های کشور برای پرورش و نگهداری شترمرغ استرالیایی مناسب هستند.
رفتارهای جفت گیری و تخم گذاری در اِمو ها
این پرنده ها در سن 18 ماهگی تا 3 سالگی به سن بلوغ جنسی می رسند، معمولا به صورت یک به یک جفت داده می شوند، کما اینکه برخی از پرورش دهنده ها می توانند آنها را در گله های یک به دو نیز دسته بندی کنند، یعنی برای هر نر دو ماده در نظر می گیرند.
جفت گیری آنها معمولا در فصل های بهار و تابستان و همزمان با گرم شدن هوا انجام می شود، طولانی بودن روزها و در دسترس بودن مقدار کافی آب و غذا نیز در جفت شدن آنها موثر است. این پرنده های عظیم الجثه قبل از جفت شدن حدود 5 ماه با هم هستند و قلمرو خود را تشکیل می دهند، آنها تا شعاع چند صد متری از قلمرو خود محافظت کرده و اجاره ورود سایر حیوانات و هم نوع ها را نخواهند داد.
پرنده های نر و ماده در طول دوره جفت گیری با خوردن غذای زیاد افزایش وزن پیدا می کنند و در واقع با این کار در صدد افزایش میزان باروری تخم ها و تولید جوجه های قوی هستند. وظیفه ساخت لانه بر عهده اِموی نر است، این پرنده با جمع کردن خرده چوب، پوست درخت ، پوشال و برگ در قسمتی نیمه حفره ای از زمین اقدام به ساخت لانه کرده و از آن محافظت می کند. او مکانی را برای ساخت لانه انتخاب می کند که کمی سایه انداز داشته باشد و دور از دسترس دشمنان و شکارچیان باشد. آنها مکانی را برای ساخت لانه انتخاب می کنند که مسلط به محیط اطراف بوده و از فاصله دور توانایی تشخیص خطر و شکارچیان را داشته باشند.
پروسه خواستگاری پرنده ماده از نر
در شترمرغ استرالیایی قضیه متفاوت است، پرنده ماده از پرنده نر خواستگاری کرده و در صورت مقبول شدن درخواست پرنده ماده ، تشکیل جفت و زندگی مشترک آغاز خواهد شد. در این فصل از سال مقداری تغییر در ظاهر پرنده ماده قابل مشاهده است، پرهای ماده اندکی تیره می شوند و تکه های کوچک پوست لخت و بدون پر درست زیر چشم و نزدیک منقار به رنگ آبی فیروزه ای در می آیند. اما رنگ پرهای پرنده نر بدون تغییر باقی می ماند، جز اینکه قسمت لخت و بدون پر پوست به رنگ آبی روشن مبدل می شوند.
پرنده ماده جهت ابزار علاقه خود به اِموی نر، آهسته به سمت جلو قدم برمی دارند، گردن خود را به عقب می کشند در حالی که پرهای خود را پف می کنند و صداهای آرام و تک هجایی را به صورت ریتمیک از خود بروز می دهند.
این حرکات را زمانی انجام می دهد که نرها در فاصله 50 متری و در دید پرنده ماده باشد. هنگامی که توجه پرنده نر جلب شد، ماده در فاصله 10 تا 40 متری به دور جفت احتمالی خود می چرخد. در عین حال با چرخاندن گردن به او نگاه می کند و پرهای خود را در جهت پرنده نر باز می کند. اگر شترمرغ نر به ماده علاقه نشان دهد، نزدیکتر می شود و شترمرغ ماده نیز با بر هم زدن بال های خود، با اشتیاق بیشتری به دور نر می چرخد.
اگر شترمرغ نر علاقه نشان دهد، گردن خود را دراز می کند و پرهای خود را بلند کرده و به حالت ایستاده در می آورد. سپس خم شده و به زمین نوک می زند. شترمرغ نر نیز تصمیم به چرخیدن به دور پرنده ماده می گیرد و به سمت او می رود، بدن و گردن خود را از این طرف به طرف دیگر می چرخاند و سینه خود را به سینه پرنده ماده می مالد. در برخی مواقع شترمرغ ماده با پرخاشگری، مانع این کار او می شود. اما اگر پرنده نر مورد قبول او واقع شود، با چمباتمه زدن و بالا بردن سینه خود نشان از پذیرش این رابطه می‌دهد.
میزان تخم گذاری شترمرغ استرالیایی و طول دوره جوجه کشی آن
رابطه پرنده های نر و ماده تا پاییز ادامه می یابد و معمولا در اواخر تابستان و یا اوایل پاییز اقدام به تخمگذاری می کنند. تخم های ایمو به رنگ سبز بوده و پوسته ای ضخیم دارد، پرنده ماده در هر فصل تخم گذاری بین 40 الی 50 تخم تولید می کند که بستگی به کیفیت تغذیه و آرامش محیطی و علاقه نر و ماده به یکدیگر دارد.
جفت گیری آنها در هر دو الی سه روز یکبار اتفاق خواهد افتاد و پرنده ماده نیز هر هفته دو الی سه تخم تولید می کند. تخم ایمو بین 450 الی 650 گرم وزن داشته و طول دوره جوجه کشی آن بین 46 الی 56 روز متغیر است. جهت جوجه کشی مصنوعی حتما باید از دستگاه جوجه کشی شترمرغی استفاده شود.
معمولا جوجه کشی شترمرغ استرالیایی به صورت طبیعی انجام می شود و پرنده نر وظیفه خوابیدن بر روی تخم ها را دارد، پرنده ماده نیز با تغذیه به تقویت بدن خود پرداخته و به صورت مداوم اقدام به تخم گذاری می کند و یا اینکه با نر دیگری جفت شده و در لانه های آنها تخم می گذارد.
پرنده نر در طی مدت زمان خوابیدن روی تخم ها تا جای ممکن از خوردن و آشامیدن پرهیز کرده و فقط برای تغییر مکان و چرخاندن تخم ها از روی آنها بلند می شود. او در طول دوره جوجه کشی یک سوم وزن خود را از دست می دهد و در واقع به واسطه چربی ذخیره شده در بدن خود زنده می ماند.
برخی از پرنده های ماده وفادار می مانند و در طول دوره جوجه کشی از لانه مراقبت می کنند. اما برخی نیز پرنده نر را همراه با تخم ها ترک کرده و به سراغ نر دیگری می روند. در صورتی که شرایط تغذیه و آب و هوایی مساعد باشد، آنها در سال سه بار می توانند تخم گذاری کنند.
جیره غذایی مناسب برای شترمرغ های استرالیایی
این پرنده ها نیز همانند شترمرغ ها از انواع علوفه و سبزیجات تغذیه می کنند. آنها در فصل های بهار و تابستان عموما از دانه ها و میوه های روی بوته ها تغذیه می کنند و گیاهان و جوانه های تازه آنها را می خورند. با رسیدن فصل پاییز و کمبود غذا، از برگ ها و چمن ها و حشرات روی زمین تغذیه می کنند و در فصل زمستان نیز با برگ ها و گیاهان خشک شده روی زمین خود را سیر می کنند.
در حالت پرورشی می توان با ذرت، گندم ، دانه های سویا و انواع علوفه و سبزیجات مانند یونجه، شبدر و … آنها را تغذیه کرد و از میل ورم خشک شده و پودر گوشت و پودر ماهی به عنوان مکمل پروتئینی می توان استفاده کرد. ضمن اینکه جهت تقویت بدن آنها باید از مولتی ویتامین نیز استفاده نمود.
دقت کنید که رژیم غذایی ایموی ماده متفاوت از نر بوده و خصوصا در فصل جفت گیری باید دارای کلسیم و پروتئین بیشتری نسبت به رژیم غذایی پرنده نر باشد. اطلاعات بیشتر در این مورد را می توانید در نوشته تغذیه شترمرغ بخوانید.
بررسی امکان پرورش شترمرغ استرالیایی ایمو
این پرنده همانند شترمرغ آفریقایی مقاومت بالایی در برابر بیماری ها داشته و امکان زندگی در شرایط سخت را دارد. بنابراین در صورت داشتن یک مرتع یا زمین مناسب می توان آنها را به صورت جداگانه و یا توام با شترمرغ آمریکایی و آفریقایی به شرط حفظ قلمرو پرورش داد.
از محصولات شترمرغ استرالیایی نیز می توان به گوشت، تخم ، پوست ، پر و روغن آنها اشاره کرد. آنها وزن گیری مناسبی دارند و به عنوان یک پرنده گوشتی قابل پرورش و نگهداری هستند.
با درود
عزیز جان،با سپاس از سایت خوبتون.
عرض کنم برادرم ساکن سیدنی است. پارسال که مادرم اونجا بود ،ازش خواهش کردم تعدادی تخم نطفه دار طوطی کاکادو برام بفرسته تا جوجه بگیرم.
پیام داد طبق قوانین استرالیا خروج تخم هرگونه پرنده ممنوع هست.
نمی‌دونم.شایدم از خودش گفته.
ممنون میشم راهنماییم کنید آیا امکان ارسال تخم پرنده هست یا طبق قوانین ممنوعه؟
آیا شما مجوز دارید و امکان اینکار براتون هست؟
این شترمرغ را خودم تو یک باغ وحش دیدم و خطرناک هست.
آیا تخم این شتر مرغ را شما وارد میکنید؟
با دستگاه باید جوجه کشی کرد؟؟
شرمنده طولانی شد
اگه مقدور بود سپاسگزارتون میشم راهنماییم کنید.
سلام از قوانین اطلاعی ندارم و ما هم فقط دستگاه جوجه کشی و تجهیزاتش رو عرضه می کنیم. تخم نطفه دار نمیفروشیم