تغییر شکل و مشکلات پای جوجه شترمرغ

ناهنجاری های پای جوجه شترمرغ

یکی از مشکلات عمده که در مزارع پرورش شترمرغ به چشم می خورد، ناهنجاری ها و فرم های غیر طبیعی پا می باشد. از جمله این مشکلات می توان به کوتاه شدن استخوان پا، پیچش انگشتان، در رفتگی پا، پای کمانی، نرمی استخوان، پیچ خوردگی پا و در رفتگی تاندون اشاره نمود.

تغییر شکل پا و ناهنجاری های مربوطه بیش تر در بین جوجه شترمرغ ها گزارش شده و تا 35 درصد از تلفات اولیه را می تواند به خود اختصاص دهد. با توجه به اهمیت این موضوع در این بخش از وبلاگ چیکن هچ به شرح مشکلات پای جوجه شترمرغ و راهکار جلوگیری و درمان آنها پرداخته ایم.

چه عواملی باعث تغییر شکل پای جوجه شترمرغ ها میشود؟

شترمرغ ها پاهای درازی دارند و پاهای آنها بیشتر از دیگر پرنده ها در معرض آسیب و تغییر شکل قرار میگیرد. هر نوع ناهنجاری پا در جوجه ها باید مورد توجه قرار گیرد و هرچه سریعتر برای درمان آن باید اقدام نمود.

برخی از ناهنجاری ها به صورت ژنتیکی به جوجه ها منتقل میشود، ولی عمده مشکلات پای شترمرغ ها به خاطر مدیریت اشتباه در نگهداری و تغذیه و یا جوجه کشی از تخم های نطفه دار، ازدحام بیش از حد، بستر نامناسب و یا برخورد فیزیکی حیوان با اشیاء سخت می باشد.

استخوان پای جوجه ها در ابتدا نرم بوده و لذا زمین خوردن بر اثر لغزندگی جایگاه و یا برخورد با حصارها می تواند آسیب جدی به پاهای آنها وارد کند.

مشکل پارانتزی بودن پای شترمرغ

سندرم پای کمانی بیشتر در اثر جوجه کشی در شترمرغ های جوان به وجود می آید. همان طور که میدانید شترمرغ در مقایسه با دیگر پرنده ها فرایند جوجه کشی متفاوتی دارد. از این رو حتی دستگاه جوجه کشی شترمرغ نیز با سایر پرنده ها فرق میکند. در حین جوجه کشی از شترمرغ، باید تخم های نطفه دار مقدار معینی وزن اولیه و آب از دست بدهند.

اگر میزان رطوبت جوجه کشی بالا باشد و یا اینکه رطوبت گیری تخم های نطفه دار شترمرغ به خوبی انجام نشود، جوجه شترمرغ های مرطوب متولد میشوند.

مفصل لگنی رانی این نوع جوجه ها تقریبا بعد از 10 روز  دچار ناهنجاری شده و پاهای جوجه باز و پارانتزی شکل میشوند. سندرم پا کمانی در جوجه شترمرغ ها از جمله مشکلاتی می باشد که قابل رفع نیست.

عارضه پیچ خوردگی و پای باز در شترمرغ

این ناهنجاری نیز در هفته های اولیه در اثر آسیب دیدن مفصل لگنی رانی رخ میدهد. لغزنده بودن کف جایگاه و حتی کف دستگاه جوجه کشی و یا بزرگ بودن بیش از حد کیسه زرده موجب این عارضه در شترمرغ های تازه متولد شده میگردد. در اثر این مشکل جوجه ها توان ایستادن نخواهند داشت.

برای رفع مشکل پای باز در جوجه شترمرغ ها باید سریعا پاهای باز حیوان را با کش و یا نوار چسب مهار نمود تا پرنده بتواند قدم های کوتاه بردارد. همچنین استفاده از پابندهای نرم و قلاب دار به دور پای جوجه ها باعث بهبود این مشکل میشود.

مشکل پیچش انگشتان پای شترمرغ

شترمرغ های جوان با سن کمتر از 6 ماه بیشتر دچار این مشکل میشوند. در برخی موارد یک و یا دو انگشت پای شترمرغ به صورت افقی پیچ میخورد. دلایل مختلفی همچون ژنتیک، سفت و یا لغزنده بودن بستر، مشکلات جوجه کشی و یا برخورد با جسم سخت می تواند باعث پیچش انگشتان پای شترمرغ ها شود.

برای رفع مشکل پیچش انگشت های پای شترمرغ می توان انگشت مذکور را صاف نمود و آن را با اتل های L بست و بانداژ نمود. به هنگام درمان این مشکل در شترمرغ ها باید ناخن پای آنها کوتاه شود. زیرا ناخن های بلند مانع صاف شدن انگشت های پا میشود.

مشکل پیچ خوردگی پای شترمرغ

پیچ خوردگی پا در شترمرغ ها به خاطر انحراف مفصل بین استخوان درشت نی مچ پا ایجاد میشود. این عارضه در بین جوجه های جوان و کمتر از 3 ماه بیشتر گزارش شده است. مشکل پیچ خوردگی در کوتاه مدت میتواند باعث چرخش 90 الی 180 درجه پای پرنده شود.

عواملی همچون کلسیم پایین، وزن گیری ناگهانی جوجه ها و ژنتیک می تواند باعث پیچ خوردگی پای شترمرغ ها شود. همچنین در جوجه هایی که سینه آنها متقارن نیست و به یک طرف چولگی دارد، عارضه پیچ خوردگی پا اتفاق می افتد. چرا که در این شرایط پرنده به صورت متعادل قادر به ایستادن نیست و همیشه بر روی یکی از پاهای او فشار بیشتری وارد میشود.

زمین خوردن های متعدد و یا سفت بودن بستر (همچون بستر سیمانی) و تراکم بیش از حد جوجه ها در یک قفس نیز میتواند باعث پیچ خوردگی پای شترمرغ شود.

برای درمان این عارضه باید فورا اقدام نمود. اگر میزان انحراف و پیچ خوردگی از 15 درجه بیشتر نباشد، داروهای ضد التهاب و تحرک دادن به جوجه ها میتواند مفید واقع شود. چرخش های بیش از اندازه نیز تا حدودی با جراحی قابل درمان هستند ولی بیشتر پرورش دهندگان به ناچار این نوع جوجه ها را از گله حذف میکنند.

پوکی استخوان در جوجه شترمرغ

جوجه شترمرغ ها در بدو تولد به صورت طبیعی دارای پوکی استخوان می باشند. چرا که نسبت کلسیم به فسفر در بدن آنها کم بوده و در نتیجه استخوان ها نرم هستند. از طرفی استخوان های پا و بدن شترمرغ ها سرعت رشد بسیار بالایی دارند. حال اگر غذای دریافتی پرنده نیز پروتئین و انرژی بسیار بالایی داشته باشد، استخوان های بدن شترمرغ رشد سریعتری پیدا میکند و بیشتر در معرض تغییر شکل قرار میگیرد.

نرمی استخوان در اثر تغذیه نادرست نیز میتواند در جوجه شترمرغ ها ایجاد شود. بعنوان مثال کمبود کلسیم و ویتامین D3، کمبود فسفر و حتی افزایش بیش از حد کلسیم و پروتئین در جیره غذایی جوجه ها باعث ریکتز و یا نرمی استخوان پاهای جوجه ها میشود.

در اثر این عارضه مفصل خرگوشی و استخوان مچ پایی پرنده متورم میشود. سرعت رشد جوجه هایی که دچار نرمی استخوان شده اند، پایین بوده و پاهای آنها در معرض مشکلات زیادی مثل پیچ خوردگی و … قرار میگیرد.

برای پیشگیری از مشکل نرمی استخوان پا در جوجه شترمرغ ها باید تغذیه آنها ترکیبی مناسب از انواع مواد معدنی و ویتامین ها باشد و سطح پروتئین غذای آنها نیز کنترل شود. برای اطلاعات بیشتر مقاله تغذیه جوجه شترمرغ را مطالعه بفرمایید.

مشکل در رفتگی تاندون پای شترمرغ

این مشکل دقیقا در محل مفصل استخوان درشت نی مچ پای پرنده اتفاق می افتد. در رفتگی تاندون در بین جوجه های جوان و حتی بالغ نیزممکن است پیش آید.

مشکل در رفتگی تاندون برای شترمرغ ها بسیار دردناک بوده و حتی میتواند منجر به پارگی کامل تاندون شود. اگر این مشکل در مراحل اولیه تشخیص داده شود قابل درمان است. درمان آن معمولا با  جایگزینی تاندون در شیار استخوان درشت نی انجام میگیرد. سپس برای جلوگیری از پارگی محل آسیب دیده را بانداژ می نمایند.

اگر در رفتگی تاندون پای شترمرغ به موقع شناسایی نشود احتمال پارگی آن بسیار بالا بوده و تحمل این شرایط برای پرنده بسیار دردناک است. در چنین شرایطی بهترین راهکار حذف پرنده میباشد.

نتیجه گیری

در بیشتر موارد جوجه شترمرغ ها نیاز به توجه تمام وقت دارند، اگر به اندازه کفی به جوجه شترمرغ ها رسیدگی نشود میزان تلفات بسیار بالا خواهد بود. معمولا بیشترین میزان تلفات در بین جوجه شترمرغ ها تا سن 3 ماهگی رخ می دهد.

برای کاهش تلفات و جلوگیری از مشکلات پا در جوجه شترمرغ ها لازم است که سطح پروتئین و مواد معدنی و ویتامین های جیره غذایی آنها به خوبی کنترل شود. همچنین جوجه ها بیش تر در معرض برخورد با حصار، اشیاء سخت و افتادن در آبخوری ها قرار دارند. کشاورزان فعال در این عرضه می بایست در خصوص نگه داری از جوجه ها حساسیت بیشتری به خرج دهند تا تلفات گله به حداقل ممکن برسد.